189. CZTERY PORY ROKU - Święta i Ten najlepszy prezent!

Fajnie tak wprowadzać swoich simów w świąteczne bożonarodzeniowe klimaty kiedy u mnie za oknem jest niemal 27 stopniowy upał.
Jak ja zazdroszczę moim simom tego chłodu...

Ostatnie nasze spotkanie zakończyliśmy w punkcie, w którym to nasza Lizzy została doprowadzona do furii przez swoją przyrodnią siostrę - Lidię. Ta druga, z miną pełną nonszalancji i ogólnego wyluzowania, jak gdyby nigdy nic, po prostu przedstawiła Georga Wikhama, jako swojego męża.
Nie wiadomo, jak potoczyłyby się losy naszych gości, gdyby nie Jane. Zareagowała z właściwym sobie spokojem i opanowaniem:
- Cześć, witajcie. Wejdźcie proszę. Może zdejmiecie płaszcze i ogrzejecie się przy ogniu?

Goście usiedli.
Było trochę niezręcznie, ale nie dla Lidii. Ta terkotała, jak nakręcona, o pogodzie, o swoim mężu o tym jak zabawne było zniknąć...
Lizzy już miała coś powiedzieć, kiedy Lidia wypaliła:
- Jesteśmy głodni, może poczęstujesz nas jakimś swoim specjalite.

Jane zajęła się napojami. I kiedy Wikham raczył się kolejną lampką francuskiego wina,

Jego żona nie przestawała nadawać:
- To takie nieznośne, musieć tłumaczyć się wszystkim z tego na co ma się ochotę. A nasz tata to już przesadza z tą nadopiekuńczością...
Gadała, gadała a biedna Lizzy słuchała. Czasami udawało jej się wyłączyć, jednak tylko na chwilę. Znowu słyszała ten nieco piskliwy głos Lidii:

- No i tłumacze tacie: jestem dorosła! Mogę robić co tylko chcę...
- Lidia! On się o ciebie troszczy. Zrozum, myślał, że coś ci się stało.
- Ej tam, ej tam... Przesadza i tyle. Jestem rozsądna...
- Tak myślisz? - uśmiechnęła się Lizzy i wylała marynatę na indyka. Nie chciała już słuchać tej paplaniny. Kiedy w końcu wyciągnęła indyka z pieca zamyśliła się na sekundę "Dałam już sól, czy nie dałam..." I nagle przywróciły ją do rzeczywistości słowa:
- Mark Darcy...

Lizzy zastygła w bezruchu.
- Co powiedziałaś? - zapytała odkładając indyka na blat
- No, przecież mówię, Mark Darcy. To on nas znalazł.

- Jak to? Mark Darcy was szukał?
- Nikt inny by nas nie znalazł. Ale wiesz, on ma swoje wtyki wszędzie. Kazał nam natychmiast zadzwonić do ojca i powiedzieć, że wszystko jest ok. I na policję...
- I tak po prostu to zrobiliście?

- Oj przestań Lizzy! Też byś zrobiła, gdyby ci dał tyle forsy!
- Wzieliście od niego pieniądze? - Lizzy zaczęło być niedobrze
- Daje to bierzesz. A zresztą, jak myślisz, za co mieliśmy się pobrać? A podróż? A wyprawa? Musimy też gdzieś zamieszkać! Chodźmy już bo jestem naprawdę strasznie głodna.

Jane zauważyła, że jej siostra pobladła. Spytała ją nawet:
- Wszystko w porządku Lizzy?
W odpowiedzi usłyszała głos Lidii z drugiego końca stołu:
- Pewnie ją opowieść o panu Darcy poruszyła.
Jane spojrzała wzrokiem zapytania...
Lizzy tylko wywróciła oczy i wyszeptała niemal bezgłośnie:

- Później Jane. Niech już sobie pójdą...

W końcu wyszli. Wikham okazał wyraźne niezadowolenie w stosunku do swojej paplającej żony. Pragnął by nikt się nie dowiedział o roli, jaką odegrał w całym tym zamieszaniu Darcy. I jeszcze wygadała się o pieniądzach!
Jeszcze przez kilkanaście sekund dochodził do uszu Lizzy i Jane głos Lidii. Śmiała się głośno i gadała...

Kiedy sobie poszli, dziewczyny usiadły w saloniku z lampkami czerwonego wina. Lizzy powiedziała Jane o wszystkim. Przyznała się też, do tego, jak bardzo się myliła w ocenie Marka Darcy'ego. Wstyd jej było, że miała o nim tak złe zdanie a on...

- Nie miałam pojęcia - powiedziała Jane i dodała - my chyba skończymy, jako dwie, zgrzybiałe stare panny.
Lizzy pokiwała głową:
- Każda z nas ma swoje rany...
Wzdychnęła i dodała:

- Napijmy się, cóż innego nam zostało!
I wychyliły kieliszki, opróżniając ich zawartość do samego dna.

Co to był za dzień!

Zima - dzień 5
Kolejny smutny, szary, ciemny dzień.
Naprawdę wkurza mnie ten dodatek, zepsuł mi moja kolorową i bajkową grę!

Na pocieszenie, słabe, ale zawsze:
w Wierzbowej Zatoczce też taka aura...

Lizzy odwiedza swoją mamę i jej poprzedniczki z naszego wyzwania, czyli babcię i prababcię...
Nawet nie ściągnęła palta, od razu przeszła do rzeczy:
- To był taki upokarzający spektakl... Czujesz mamo? Oni wzięli kasę od Darcy'ego! Jak mogli! To jest takie...
Zabrakło jej słów. Emily spojrzała na córkę oczyma pełnymi miłości;
- Usiądź kochanie, uspokój się.
Lizzy usiadła, nadal jednak była poruszona
- Przecież Mark Darcy sam im zaproponował te pieniądze.
- Tak, ale...
- Ale co? A gdyby dostali je od kogoś innego też byś się tak denerwowała?
To pytanie przerwało dyskusję. Lizzy zapłonęły policzki. Zmieniła temat

- Wiesz, że już mamy 100 dzieci?
- Oczywiście, to była najważniejsza chwila w naszym wyzwaniu!
- A możecie przyjechać do nas na święta? Emma ucieszyłaby się z waszej wizyty.
- Kochana dobrze wiesz, że jest to niemożliwe. Jednak zapraszamy was po świętach na nasze świąteczne wypieki.

Po powrocie do domu mamy niespodziankę: Izabella i Filip przynoszą szósteczki.

Odprawiamy im urodzinki, oczywiście z tatą naszych już:

Nastolatków! Jejku, ale to szybko idzie...

Tymczasem nadchodzą zimowe święta: Bożego Narodzenia, albo raczej Zimowa Fiesta!
Z tej też okazji niestety aura ani drgnęła, niestety...

No ale śnieg jest, więc spoko.

Wystawiłam bałwanki, choinkę i powiesiłam girlandę.
A w środku...

Rano...
Dzieci prosto z łóżek udały się do saloniku, w którym stała już choinka. Pod nią stały pudełka z ozdobami.

Emma nie czekała na zaproszenie, od razu zabrała się za ubieranie choinki.

Lizzy zastała dzieci podczas pracy. Uśmiechnęła się z zadowoleniem. To takie słodkie...

Tuż przed kolacją dołożyła do stosiku jeszcze jeden prezent. A teraz:

Czas na kolację!

Podczas której odwiedził nas: Papcio Mróz...

Papcio dołożył do stosu swój prezent. Każdy miał dzisiaj znaleźć coś dla siebie. Jednak to Jane dostanie najlepszy prezent!
Ale nie uprzedzajmy faktów.

Zaczęło się rodzinne kolędowanie...

I otwieranie prezentów.

Jane zostawiła dzieciaki z mamą i poszła posprzątać po kolacji. Właśnie wynosiła kolejny stos brudnych naczyń, kiedy usłyszała pukanie do drzwi.
Przeszła w kierunku drzwi wejściowych...

Myślała tylko o jednym : "Żeby to tylko nie była Lidia..."
I...

Zdecydowanie to  nie była Lidia...
Cdn.