Witajcie Moi Kochani!
Jak tam u Was?
Ja zaczynam wpadać w jesienną melancholię... Nie, to nic złego! Wprost przeciwnie: wyciągam ciepłe swetry, zapalam zapachowe świece i pozwalam sobie nieco zwolnić tempo życia. To czas, kiedy częściej zasiadam w fotelu z książką zamiast siedzieć przy komputerze.
Kocham jesień i pewnie niebawem pozwolę się nią cieszyć moim Simom. Jednak póki co u nich wciąż króluje letnia aura, pomimo tego, że wakacje dawno się skończyły.
Nasza Emily przyniosła ze szkoły szóstkę - a to oznacza oczywiście, że czas na imprezkę urodzinową.
Oczywiście, na urodzinach nie mogło zabraknąć jej taty, Chrisa Miltona.
Po serdecznym powitaniu, nastąpiła długo oczekiwana przez Emi chwila:
Chwila, w której staje się nastolatką.
Postanowiłam zostawić jej kolor włosów, taki jaki się wygenerował.
Zaskoczona jestem jej wylosowaną aspiracją życiową: Niezależny botanik... Kolekcjoner
Chce zostać ekspertką ogrodnictwa. Ciekawe...
Przy słodkim torciku Emily zapytała brata, dlaczego nie zaprosił Ani?
Odpowiedź była prosta:
- Wiesz, że jesteśmy tuż przed Balem Maturalnym. Znając życie Ania teraz biega po sklepach z balowymi kreacjami.
- Ja też mam pójść na ten Bal? W końcu będę teraz uczennicą LO!
- No pewnie! Tyle, że dla ciebie to będzie raczej Studniówka...
Po imprezie Emily nie wróciła do swojego pokoiku na parterze. Postanowiła zadomowić się w pokoju na piętrze. Panował tu klimat, który zdecydowanie bardziej odpowiadał naszej Emi - spokojne i jasne kolory.
Zainteresował ją obraz wiszący nad łóżkiem a zwłaszcza zdjęcie przedstawiające dwie dziewczyny... Nie bardzo wiedziała skąd może je znać i odpowiedź na to pytanie nie dała jej spokojnie spać tej nocy.
***
Rankiem następnego dnia wraz z Mikołajem jechała do Liceum, swojej nowej szkoły. Świadomość, że nie idzie do niej sama, bo przecież ma tam starszego brata, wcale nie uspokajała jej młodego, zestresowanego serduszka.
Tymczasem Lily i Leo wybierali się z wizytą do Windenburga, do domu Igi i Oli. Torcik spakowany, możemy jechać.
U progu domu przywitała gości Ola. Ucieszyła się serdecznie widząc swoją jakże zmienioną mamę:
- Mamo, wyglądasz wspaniale! Wszystkiego najlepszego na nowej drodze życia!
Jednak i Lily patrzyła na córkę z niedowierzaniem. Ona również wyglądała dużo młodziej i korzystniej...
Ach te nasze metamorfozy!
***
I Liceum Ogólnokształcące
Okazuje się, że co tam trudna nauka, wyczerpujące lekcje, czy niezapowiedziane sprawdziany...
Największym wyzwaniem stanowi przetrwanie długiej przerwy!
Emily w naiwności swojej nawet nie przypuszczała, że pojęcie tzw. wrednych dziewczyn to nie tylko tytuł filmu.
Ledwie weszła na stołówkę, wpadła w sidła właśnie takich "koleżanek"
- Ooo, kogo my tutaj widzimy? - usłyszała
Odwróciła się w stronę ciemnowłosej dziewczyny z opaską. Kiwnęła a może nawet dygnęła w geście powitania i podeszła do jej stolika
- Proszę, może do nas dołączysz?
Niestety, dołączyła...
- A więc, ty to...?
- Mam na imię Emily.
- Em... Ok. Ja jestem Blair, inaczej B (czyt.Be) a to są Sara i Lea
- Miło mi was poznać - uśmiechnęła się Emily i była to jedyna "miła" chwila w tym momencie, bo Blair nagle zmieniła ton głosu mówiąc:
- Nie wiem mała skąd się tu wzięłaś, ale nasza szkoła szczyci się tym, że uczęszczają do niej dziewczyny z nieskazitelnym wyczuciem smaku. Tego dobrego gustu wyraźnie ci brakuje! Różowe włosy i to związane w kitki? Naprawdę? Nie jesteś już w podstawówce, ogarnij się dziewczyno!
- Ale ja... - próbowała cokolwiek powiedzieć na swoje usprawiedliwienie Emily, jednak bezskutecznie
- Spójrz w lustro i jutro lepiej żebyś nie zobaczyła w nim odbicie siebie takiej jak dzisiaj!
Blair wstała i rzuciła niemal na pożegnanie:
- No i mam nadzieję, że na balu zaprezentujesz się zgodnie z panującymi trendami mody.
Towarzyszące Blair dziewczyny zaczęły się śmiać,a naszej Emily wcale nie było do śmiechu.
Padło jeszcze kilka niemiłych słów pod jej adresem, kiedy nagle zza pleców usłyszała dobrze znany głos Ani:
- To było niezwykle... wredne? I mówi to ktoś, kto nosi dziecięce opaski na głowie! Samozwańcza Blair! Bo o ile dobrze widziała w dzienniku, masz na imię Bethany? Wrzuć na luz, to nie Constans! Chodź Emi, zapraszam cię na porządny jogurt!
- Dzięki Aniu. - szepnęła Emi
- Nie ma za co! Z nimi trzeba prosto z mostu:krótko i dosadnie. Inaczej cię zniszczą, a wierz mi w niczym nie są lepsze od ciebie...
***
Windenburg
Tak, Lily słusznie zauważyła zmianę naszych sióstr bliźniaczek. Jeszcze niedawno:
Były to oczywiście urocze, ale ze znacznymi oznakami starszego wieku, panie. Ubierały się wciąż w ubrania przeznaczone raczej dla młodszej grupy wiekowej Simów.
Ponieważ moja Czytelniczka Iga, słusznie zauważyła, że i naszym starszym bliźniaczkom należy się zmiana... To proszę bardzo:
Tak teraz wyglądają nasze urocze: Iga i Ola!
A w domu naszych siostrzyczek czekała Lily jeszcze jedna niespodzianka:
Iga wraz z mężem zaadoptowała małą dziewczynkę: Kingę.
- To mamo twoja wnuczka.
- Hej maleńka - przywitała Lily Kingę - Pewnie chciałabyś usłyszeć nieco więcej o swojej mamusi, kiedy to była w twoim wieku?
Twoja mama i ciocia Ola urodziła się w mroźny, zimowy poranek...
Kiedy tylko wyskoczyły z kołyski, otrzymały śliczny pokoik. Obie miały główki nie od parady.
Ale największą pasją twojej mamy, było malowanie. Cóż za obrazy wychodziły spod jej rąk!
Tak, miała niesamowitą wyobraźnię...
Później przy truskawkowym torcie, Leo opowiedział, jak wyglądała ich ślubna uroczystość.
Nie omieszkał oczywiście dodać jaki to z niego farciarz, że ma taką żonę! Prawdziwy szczęściarz!
- Może i masz fajną żonę, ale nie masz takiego super odlotowego pokoju jak ja! Chcesz zobaczyć?
- No pewnie!
Kinga zaprowadziła dziadka do swojego pokoju i już w progu pytała:
- I co?
Leo odchrząknął i powiedział:
- Masz rację maleńka! Nigdy, przenigdy nie miałem takiego pięknego, różowego pokoju!
- Wiedziałam!
Czas, w którym Leo zajmował się Kingą, bliźniaczki podpytywały mamę:
- Emily już wie, jaka będzie jej rola? No wiesz? Że ma swoją misję.
Lily zaprzeczyła:
- Nie i nie ma bladego pojęcia, jak mam jej to powiedzieć...
A propos Emily:
Emily po powrocie do domu zasiada do komputera. Mikołaj wchodzi do jej pokoju z pytaniem:
- Ej siostra, ty jeszcze się nie przygotowujesz?
- Słucham?
- No wiesz... suknia, fryzura i te sprawy! Normalnie dziewczyny na dwie godziny przed wyjściem na Studniówkę panikują...
- Daj spokój, co tu panikować, szukam tego serialu... Zaraz się zacznę szykować. A ty nie jedziesz po Anię?
- Nie, umówiliśmy się na miejscu... O 20.00 mamy transport, nie spóźnij się!
- Spoko!
Punktualnie o 20.00 wyszli przed dom, pod który podjechała:
- Furgonetka? Mikołaj, chyba żartujesz! Na bal jedzie się limuzyną!
- Emi, ciesz się, że masz czym jechać. Kogo dzisiaj stać na limuzynę?
Windenburg
Jedno jest pewne, miejsce było wspaniałe!
Imprezę rozpoczęto... Nie, nie polonezem!
Raczej tańcem, połamańcem. Ale też było epicko!
Po pierwszej części tanecznej, zaproszono gości na posiłek. Kiedy Emi wraz z koleżanką usiadły, do ich stolika przysiadła się Blair...
I jak to ona, nie mogła powstrzymać się od niewybrednych uwag:
- Jesteś odważna, dziwi mnie, że przyszłaś... Włosy to może nawet ogarnęłaś, ale ta sukienka...
I nagle ni z gruszki ni z pietruszki odwracając wzrok w stronę sąsiedniego stolika, zmieniła ton
- Ojej, przyszedł... tego no...
Taa, to było bardzo dziwne!
Emily wstała od stolika, nie chciało jej słuchać B.
- Nadia?! - ucieszyła się na widok przyjaznej twarzy.
- Cześć Emi! Ale ty wyrosłaś! Poznaj proszę mojego kolegę z klasy, to Chack! A to Emily!
- Cześć Chack!
- Witaj piękna! Przysiądziesz się do nas?
Kiedy dosiadała się do ich stolika z tyłu głowy usłyszała głos Blair:
- O matko, ona go zna!
Nie minęła minuta, kiedy to B. podeszła do ich stolika z westchnieniem patrząc na Chacka. Wtedy to Emily zaskoczyła! No jasne: Blair i Chack - Gossip Girl!
- Hej B. chcesz do nas dołączyć? - spytała i dodała - To Blair, nasza Królowa B. Jeśli jej dotąd nie poznaliście niewiele stra... - ugryzła się w język. Nie będzie taka, jak B. - Zresztą sami przekonajcie się, jak miła potrafi być.
Emi postanowiła nieco rozprostować kości, wyszła na parkiet. Po kilku minutach pląsania postanowiła zejść z parkietu.
Nie wróciła już do stolika. Wróciła do domu.
Ktoś jeszcze nie bawił się za dobrze tego wieczoru.
Nawet towarzystwo Blair, nie dało rady go rozweselić. Blair nie zrobiła na Chacku dobrego wrażenia, zatem musiała znaleźć kogoś na pocieszenie. Jednak Mikołaj nie chciał być tą osobą.
Co kilka minut wychodził na zewnątrz z nadzieją, że wreszcie pojawi się Ona!
- Gdzie jesteś Aniu?
Nie znalazł ani Ani, ani odpowiedzi na swoje pytanie. W końcu postanowił wrócić do domu.
Poszedł do pokoju siostry
- Hej mała! Co oglądasz?
- Gossip Girl, staram się zrozumieć system wartości co poniektórych uczennic. I co przyszła Ania?
- Nie, nie odbiera też telefonu. Może coś tam znowu dzieje się u jej brata... Posuń się, pooglądam z tobą.
- Wiesz co, lepiej zejdźmy na dół.
- No dobra, zrobimy popcorn?
Mikołaj na początku żartował sobie z bohaterów filmu, ale kiedy został upomniany przez Emi
- Cii, skup się! To odmieni twoje życie!
Zamilkł i tylko chrupanie jedzonego popcornu zakłócało dźwięk filmu.
W końcu po kilku odcinkach Mikołaj oznajmił:
- O rany, nie wiem, czy odmieni to moje życie... jedno jest pewne zaczynam darzyć coraz większym szacunkiem wszystkie normalne dziewczyny!
Kiedy tylko wyskoczyły z kołyski, otrzymały śliczny pokoik. Obie miały główki nie od parady.
Ale największą pasją twojej mamy, było malowanie. Cóż za obrazy wychodziły spod jej rąk!
Tak, miała niesamowitą wyobraźnię...
Nie omieszkał oczywiście dodać jaki to z niego farciarz, że ma taką żonę! Prawdziwy szczęściarz!
- No pewnie!
Kinga zaprowadziła dziadka do swojego pokoju i już w progu pytała:
- I co?
Leo odchrząknął i powiedział:
- Masz rację maleńka! Nigdy, przenigdy nie miałem takiego pięknego, różowego pokoju!
- Wiedziałam!
- Emily już wie, jaka będzie jej rola? No wiesz? Że ma swoją misję.
Lily zaprzeczyła:
- Nie i nie ma bladego pojęcia, jak mam jej to powiedzieć...
A propos Emily:
- Ej siostra, ty jeszcze się nie przygotowujesz?
- Słucham?
- No wiesz... suknia, fryzura i te sprawy! Normalnie dziewczyny na dwie godziny przed wyjściem na Studniówkę panikują...
- Daj spokój, co tu panikować, szukam tego serialu... Zaraz się zacznę szykować. A ty nie jedziesz po Anię?
- Nie, umówiliśmy się na miejscu... O 20.00 mamy transport, nie spóźnij się!
- Spoko!
- Furgonetka? Mikołaj, chyba żartujesz! Na bal jedzie się limuzyną!
- Emi, ciesz się, że masz czym jechać. Kogo dzisiaj stać na limuzynę?
Windenburg
Jedno jest pewne, miejsce było wspaniałe!
Imprezę rozpoczęto... Nie, nie polonezem!
Raczej tańcem, połamańcem. Ale też było epicko!
I jak to ona, nie mogła powstrzymać się od niewybrednych uwag:
I nagle ni z gruszki ni z pietruszki odwracając wzrok w stronę sąsiedniego stolika, zmieniła ton
- Ojej, przyszedł... tego no...
Taa, to było bardzo dziwne!
Emily wstała od stolika, nie chciało jej słuchać B.
- Nadia?! - ucieszyła się na widok przyjaznej twarzy.
- Cześć Emi! Ale ty wyrosłaś! Poznaj proszę mojego kolegę z klasy, to Chack! A to Emily!
- Cześć Chack!
- Witaj piękna! Przysiądziesz się do nas?
Kiedy dosiadała się do ich stolika z tyłu głowy usłyszała głos Blair:
- O matko, ona go zna!
Nie minęła minuta, kiedy to B. podeszła do ich stolika z westchnieniem patrząc na Chacka. Wtedy to Emily zaskoczyła! No jasne: Blair i Chack - Gossip Girl!
- Hej B. chcesz do nas dołączyć? - spytała i dodała - To Blair, nasza Królowa B. Jeśli jej dotąd nie poznaliście niewiele stra... - ugryzła się w język. Nie będzie taka, jak B. - Zresztą sami przekonajcie się, jak miła potrafi być.
Nawet towarzystwo Blair, nie dało rady go rozweselić. Blair nie zrobiła na Chacku dobrego wrażenia, zatem musiała znaleźć kogoś na pocieszenie. Jednak Mikołaj nie chciał być tą osobą.
- Gdzie jesteś Aniu?
Nie znalazł ani Ani, ani odpowiedzi na swoje pytanie. W końcu postanowił wrócić do domu.
Poszedł do pokoju siostry
- Hej mała! Co oglądasz?
- Gossip Girl, staram się zrozumieć system wartości co poniektórych uczennic. I co przyszła Ania?
- Nie, nie odbiera też telefonu. Może coś tam znowu dzieje się u jej brata... Posuń się, pooglądam z tobą.
- Wiesz co, lepiej zejdźmy na dół.
- No dobra, zrobimy popcorn?
- Cii, skup się! To odmieni twoje życie!
Zamilkł i tylko chrupanie jedzonego popcornu zakłócało dźwięk filmu.
- O rany, nie wiem, czy odmieni to moje życie... jedno jest pewne zaczynam darzyć coraz większym szacunkiem wszystkie normalne dziewczyny!
xoxo
